Update 7: Druk, druk, druk
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
04 September 2015 | Australië, Sydney
Ik wist niet dat ik het in me had om zo druk te zijn. Af en toe misschien iets te druk, zoals dit weekend..
Het weer was heerlijk, vrienden kwamen van alle kanten en als de trein dan ook nog gratis is, kan mijn dag niet meer stuk.
Zaterdag zou mijn wasdag worden, lekker rustig aan, misschien een wandelingetje naar Coogee Beach, maar verder vooral niet te druk maken. Maar, dit loopt natuurlijk anders dan gepland. Maira en Merle (huisgenootjes) gaan een dagje naar het strand, of ik zin heb om mee te gaan? Natuurlijk! Zeker met dit mooie weer kan een dagje strand geen kwaad. We besluiten te douchen, luchtige kleren aan te trekken en geen lunch mee te nemen. We zoeken daar wel een terrasje. Oh heerlijk, dit heb ik gemist! Lekker een terrasje pakken, lekker in het zonnetje, glaasje water erbij. Meer hoef je mij niet te geven! En ook het strand(je) Little Bay is prachtig mooi, met hoge golven tegen de rotsen, helderblauw water, prachtig.
Zondag afgesproken met een meisje die ik alleen maar van de stagereizen facebook ken. En ik moet zeggen dat ik dat best een beetje spannend vind. We gaan namelijk niet zomaar wat drinken, maar gelijk naar Morisset Park. Wat een treinreis van bijna 2 uur inhoudt en dan is het maar afwachten of het klikt.
Maar binnen twee minuten (misschien nog minder) is de klik er en blijken we compleet dezelfde humor te hebben. En op zondag 2,50 opal dag kost het openbaar vervoer je niet meer dan 2,50 dollar. Wat bijzonder goed uitkomt met zo'n lange reis. En ook deze reis is prachtig. Ik snap niet dat ze er treinen laten rijden zo mooi zijn de natuurgebieden die we doorkruisen. Grote vlaktes met enorme meren, dan weer wat bergen die compleet begroeid zijn met alleen maar groen, zelfs in de winter. De treinreizen zijn tot nu toe stuk voor stuk plaatjes!
En dan in Morisset Park heel veel kangoeroes! En wat zijn die leuk en tam ook vooral hier. We proberen ze te lokken met eten, wat zo ongeveer iedereen doet in het "park" (het is meer een groot grasveld met wat bomen). Totdat een ranger naar ons toekomt en vertelt dat de dieren ziek worden van al het eten dat elke toerist ze toestopt, logisch! Hij geeft ons wat tips hoe de dieren te benaderen en waar ze het lekker vinden om geaaid te worden en we hebben helemaal geen eten nodig om dichtbij te komen.
Een aantal liggen heerlijk op de grond te luieren en vinden het prima als je ernaast komt liggen en ze een beetje gaat aaien. Het lukt dan ook om geweldige foto's te maken. Die dit keer vooral op Jara's camera staan, want die heeft zo'n superdeluxe. Dus die komen iets later.
Na ongeveer drie uur tussen de kangoeroes te hebben gehobbeld weer op huis aan. En dan merk je pas echt goed hoe vroeg het hier donker wordt! In de trein terug wordt het donkerder en zien we de maan zijn meeste licht geven. En half slaperig beseffen we dat het nog maar half 7 is, terwijl ik het gevoel heb dat het minstens 10 uur moet zijn.
Om de dag helemaal perfect af te sluiten besluiten Jara en ik uiteten te gaan (terrasje, maar dan binnen). Heerlijke steak gegeten, die had ik al in geen 5 weken op en wat kan je dat missen zeg!
Een superleuke dag en zeker een nieuwe vriendin erbij hier in Australië!
Maandag... Een emotionele dag, waarom, geen idee. 's ochtends vroeg op, want vandaag ga ik walvissen kijken. Of tenminste, dat hoop ik. Want het blijven dieren en die kun je natuurlijk nooit voorspellen.
Maar echt, de plaatjes die je hoopt te zien, die heb ik gezien. De national geographic en animal planet kunnen hier nog een puntje aan zuigen. Twee walvissen die we een tijdje konden volgen en een beetje met hun staart aan het spelen waren, super mooi en indrukwekkend. Ik denk maar zo'n 30-40 meter bij ons vandaan!
En dan, doet de walvis waarvan je hoopt dat het gebeurt. Hij springt op uit het water, draait zich in de lucht om en ploft weer neer in de zee. WOW met hoofdletters en heel veel uitroeptekens.
En toen werd het me teveel, de tranen stroomden over mijn wangen. Wat had ik hier graag iemand bij gehad, tegen wie je had kunnen zeggen hoe geweldig mooi dit allemaal wel niet is. Om later op terug te kijken: weet je nog, toen we walvissen gingen kijken?
Ja, ik heb de afgelopen periode best wel eens heimwee gehad, maar dit is anders. Het is geen heimwee naar huis. En ik ben ontzettend trots op alle gave dingen die ik hier doe (mag doen!). En ook heel blij dat ik het allemaal zelf aandurf, zelf doe, zelf onderneem en vooral op mijn eigen houtje allemaal op moet knappen en dat dat lukt!
Het is gewoon het gevoel dat je iemand mist om het op dat moment mee te delen. Dat je dit waanzinnige gevoel met natuur die zo mooi is graag met een dierbaar iemand had willen zien en meemaken. En ik mag ook helemaal niet zeuren, want ik ben echt het beste half jaar van mijn leven aan het beleven. Maar die knuffels van mama, een broertje die 's ochtends vroeg op mijn bed komt springen om me wakker te maken of een papa die vraagt of ik zin heb in een ritje op de motor.....
Ach, voor ik het weet ben ik weer thuis!
Het weer was heerlijk, vrienden kwamen van alle kanten en als de trein dan ook nog gratis is, kan mijn dag niet meer stuk.
Zaterdag zou mijn wasdag worden, lekker rustig aan, misschien een wandelingetje naar Coogee Beach, maar verder vooral niet te druk maken. Maar, dit loopt natuurlijk anders dan gepland. Maira en Merle (huisgenootjes) gaan een dagje naar het strand, of ik zin heb om mee te gaan? Natuurlijk! Zeker met dit mooie weer kan een dagje strand geen kwaad. We besluiten te douchen, luchtige kleren aan te trekken en geen lunch mee te nemen. We zoeken daar wel een terrasje. Oh heerlijk, dit heb ik gemist! Lekker een terrasje pakken, lekker in het zonnetje, glaasje water erbij. Meer hoef je mij niet te geven! En ook het strand(je) Little Bay is prachtig mooi, met hoge golven tegen de rotsen, helderblauw water, prachtig.
Zondag afgesproken met een meisje die ik alleen maar van de stagereizen facebook ken. En ik moet zeggen dat ik dat best een beetje spannend vind. We gaan namelijk niet zomaar wat drinken, maar gelijk naar Morisset Park. Wat een treinreis van bijna 2 uur inhoudt en dan is het maar afwachten of het klikt.
Maar binnen twee minuten (misschien nog minder) is de klik er en blijken we compleet dezelfde humor te hebben. En op zondag 2,50 opal dag kost het openbaar vervoer je niet meer dan 2,50 dollar. Wat bijzonder goed uitkomt met zo'n lange reis. En ook deze reis is prachtig. Ik snap niet dat ze er treinen laten rijden zo mooi zijn de natuurgebieden die we doorkruisen. Grote vlaktes met enorme meren, dan weer wat bergen die compleet begroeid zijn met alleen maar groen, zelfs in de winter. De treinreizen zijn tot nu toe stuk voor stuk plaatjes!
En dan in Morisset Park heel veel kangoeroes! En wat zijn die leuk en tam ook vooral hier. We proberen ze te lokken met eten, wat zo ongeveer iedereen doet in het "park" (het is meer een groot grasveld met wat bomen). Totdat een ranger naar ons toekomt en vertelt dat de dieren ziek worden van al het eten dat elke toerist ze toestopt, logisch! Hij geeft ons wat tips hoe de dieren te benaderen en waar ze het lekker vinden om geaaid te worden en we hebben helemaal geen eten nodig om dichtbij te komen.
Een aantal liggen heerlijk op de grond te luieren en vinden het prima als je ernaast komt liggen en ze een beetje gaat aaien. Het lukt dan ook om geweldige foto's te maken. Die dit keer vooral op Jara's camera staan, want die heeft zo'n superdeluxe. Dus die komen iets later.
Na ongeveer drie uur tussen de kangoeroes te hebben gehobbeld weer op huis aan. En dan merk je pas echt goed hoe vroeg het hier donker wordt! In de trein terug wordt het donkerder en zien we de maan zijn meeste licht geven. En half slaperig beseffen we dat het nog maar half 7 is, terwijl ik het gevoel heb dat het minstens 10 uur moet zijn.
Om de dag helemaal perfect af te sluiten besluiten Jara en ik uiteten te gaan (terrasje, maar dan binnen). Heerlijke steak gegeten, die had ik al in geen 5 weken op en wat kan je dat missen zeg!
Een superleuke dag en zeker een nieuwe vriendin erbij hier in Australië!
Maandag... Een emotionele dag, waarom, geen idee. 's ochtends vroeg op, want vandaag ga ik walvissen kijken. Of tenminste, dat hoop ik. Want het blijven dieren en die kun je natuurlijk nooit voorspellen.
Maar echt, de plaatjes die je hoopt te zien, die heb ik gezien. De national geographic en animal planet kunnen hier nog een puntje aan zuigen. Twee walvissen die we een tijdje konden volgen en een beetje met hun staart aan het spelen waren, super mooi en indrukwekkend. Ik denk maar zo'n 30-40 meter bij ons vandaan!
En dan, doet de walvis waarvan je hoopt dat het gebeurt. Hij springt op uit het water, draait zich in de lucht om en ploft weer neer in de zee. WOW met hoofdletters en heel veel uitroeptekens.
En toen werd het me teveel, de tranen stroomden over mijn wangen. Wat had ik hier graag iemand bij gehad, tegen wie je had kunnen zeggen hoe geweldig mooi dit allemaal wel niet is. Om later op terug te kijken: weet je nog, toen we walvissen gingen kijken?
Ja, ik heb de afgelopen periode best wel eens heimwee gehad, maar dit is anders. Het is geen heimwee naar huis. En ik ben ontzettend trots op alle gave dingen die ik hier doe (mag doen!). En ook heel blij dat ik het allemaal zelf aandurf, zelf doe, zelf onderneem en vooral op mijn eigen houtje allemaal op moet knappen en dat dat lukt!
Het is gewoon het gevoel dat je iemand mist om het op dat moment mee te delen. Dat je dit waanzinnige gevoel met natuur die zo mooi is graag met een dierbaar iemand had willen zien en meemaken. En ik mag ook helemaal niet zeuren, want ik ben echt het beste half jaar van mijn leven aan het beleven. Maar die knuffels van mama, een broertje die 's ochtends vroeg op mijn bed komt springen om me wakker te maken of een papa die vraagt of ik zin heb in een ritje op de motor.....
Ach, voor ik het weet ben ik weer thuis!
-
04 September 2015 - 08:10
Marieke:
Heerlijk geschreven! En wat een respect voor jou wijfie, je doet het toch allemaal maar ff! Dikke knuffel van mij en je piepkleine babynichtje xxx -
04 September 2015 - 08:40
Mams:
Hey schatje! Wat een prachtig verhaal weer zeg! Ik denk en eigenlijkweet ik het wel zeker,als we je blog gaan lezen zitten we met zijn alle down under! Nog een paar weekjes en dan kom ik je al die knuffels geven die je nu mist. Geniet van alle mooie natuur en dieren! Tot gauw!! -
04 September 2015 - 10:39
Inge:
Hee Kim, wat een leuk verslag heb je weer gemaakt, tof dat het zo goed gaat!
En heimwee hoort er een beetje bij toch, zou niet goed zijn als je je familie niet mist, nog een maandje dan kan je mams weer knuffelen!
Lekker genieten,ik ga zo lunchen met je mams!
Groetjes -
04 September 2015 - 11:14
Anneke:
Hoi Kim. Wat een belevenissen allemaal.Fijn dat je er weer een vriendin bij hebt!En wat een mooi verhaal weer.Mooi,hé die walvissen. Die hebben wij ook gezien in de USA. Kippenvel als je ze ziet en ziet hoe groot ze zijn.Dan voel je je klein en nietig,hé!!Wat een mooie aarde hebben we. En dat moeten we zeker zo houden.
Ik vind het heel knap van je dat je van alles gaat ondernemen.Geniet ervan!
Groetjes. -
04 September 2015 - 13:07
José:
Hallo Kim,
Het plaatje klopte vandaag weer. Ontbijten met Kim. Ik word steeds nieuwsgieriger naar dat prachtige land. Je beschrijvingen zijn al geweldig, dus laat staan de werkelijkheid. Je emoties snap ik helemaal, tranen van bewondering. Zoiets zie je misschien eenmaal in je leven. Wat bijzonder dat je vanaf de eerste seconde een klik had met Jara. Hoop dat ze bij je in de buurt woont, dan kunnen jullie nog meer leuke uitstapjes ondernemen. Wij wensen je weer een geweldige week. -
04 September 2015 - 17:44
Nicky:
Lieve Kim,
Wat een topverhaal weer zeg! Kangaroos, walvissen, prachtige natuur, i'm so jealous!
Maandag over een maand komen we, and I can't wait. Hopelijk kunnen je moeder, José en ik je volgende walvissen-weerzien met je delen, want het is inderdaad zo bijzonder om ze in het wild op zo'n kleine afstand te zien! Is de treinreis van Sydney naar Melbourne net zo mooi als deze treinreis, denk je? Ik hoop het!!
Geniet meis!
Dikke virtuele knuffel! -
10 September 2015 - 23:20
Ruud:
Hallo meid nou niet zolang verhaal hoor mooie dingen en dieren gezien.
Je weet dat een doosje krentjes in je zak genoeg is om beetjes achter je aan te krijgen.
Blijf genieten en werken het meiden clubje is bijna onderweg.
Liefs papa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
