Update 21: Verjaardag op Tasmanië

Er is veel te veel gebeurd de afgelopen 2 weken om dat allemaal in een blog te zetten. Bovendien, als ik dat zou doen, zijn jullie een uur bezig met lezen en heb ik niks meer te vertellen bij thuiskomst. Dus, ik heb een kleine samenvatting voor jullie gemaakt!

Oud en Nieuw in Sydney, wat een ervaring! Warm, bijna heet, met zijn allen op een grasveld wachten op het vuurwerk. Om 9.00 uur eerst het kindervuurwerk, waarna veel familie's het voor gezien houden en dat is gunstig voor ons zicht, want we kunnen een heel stuk opschuiven! Dan wachten tot het twaalf uur wordt. En gelukkig word ik daar helemaal niet zenuwachtig van.. De tissues zitten in mijn zak, mijn telefoon is paraat, want Nederland bellen hoort toch bij Oud en Nieuw! Maar, ik wil ook het vuurwerk zien en het netwerk is overbelast en ik wil bellen en alles tegelijk.. En als ik mama hoor, het vuurwerk zie en besef wat een geweldige verandering Sydney teweeg heeft gebracht komen de tissues heel goed van pas. Wat een fantastische start van 2016!

1 januari is het echte afscheid nemen gekomen. Met mijn huisgenoten uiteten en ik krijg een boekje waarin ze allemaal wat over mij hebben ingeschreven. Gegarandeerd tranen natuurlijk. Ik krijg de opdracht om ook zelf iets in het boekje te schrijven, iets liefs over mezelf. Ik doe het braaf en droog mijn tranen. Ik heb geweldige mensen leren kennen en nu al teveel beloofd dat ik ze allemaal kom opzoeken..

Tasmanië is de eerste plek op mijn reisprogramma, dus zaterdag 2 januari vlieg ik daar naartoe, maar niet voordat ik mijn broertje gebeld heb en heel hard happy birthday heb gezongen. De mensen op het vliegveld keken me een beetje raar aan, maar dat heb ik allemaal voor je over broertje! ;)

Op Tasmanië hebben we echt teveel gedaan om allemaal uit te schrijven. Het hoogtepunt voor mij was Bay of Fires en de pinguïntoer. De Bay of Fires is een helderblauwe zee met een hagelwit strand en wat graniet (keukenblad, maar dan in het echt). Ik ken de foto's, maar toch had ik niet verwacht dat het daadwerkelijk zo blauw en wit kon zijn, dat geldt niet alleen voor de Bay of Fires op deze tour, ook Wineglass Bay heeft hetzelfde effect met een mooi zonnetje erop.

Als we bij de lookout van Wineglass Bay zijn hebben de wolken de overhand en is het een mooi strand, maar niet heel bijzonder. Als we afdalen naar het strand prikt het zonnetje door en op het strand levert dat prachtige plaatjes op. Dan de klim weer terug, heftig, lang, maar zeker de moeite waard. En omdat we zo vroeg opstaan zijn we de meute toeristen voor. Om zo'n mooi strand bijna voor jezelf te hebben is toch wel het gaafste!

De pinguïns waren zeker ook een hoogtepunt. Het is zomer, net na paringstijd dus genoeg pinguïns te zien. Ze lijken zich ook totaal niet te storen aan de mensen die door "hun" gebied lopen om ze te bekijken. We mogen geen foto's maken, teveel mensen met flits wat de ogen van de pinguïns beschadigd, dus hebben ze het helemaal verboden. En eigenlijk geeft dat nog meer magie. Je bent niet bezig met de perfecte foto, maar gewoon met de ervaring om die pinguïns compleet in hun eigen omgeving te zien. En dan de baby's! Zo klein, nog helemaal zacht en fluffy, zo lief. Ik wil er één mee naar huis, maar dat mag helaas niet van de gids. ;)

10 januari, de laatste dag van mijn 8-daagse tour door Tasmanië: Bruny Island dag. Lang niet iedereen van de originele groep doet de acht dagen. Er vallen mensen "af" na 3, 5 en 6 dagen. Maar nog 3 andere doen wel de complete acht dagen. En die heb ik dus ook gestrikt voor een etentje aan het eind van de dag.
De dag zelf is werkelijk waar prachtig. Zonnetje erbij, kaasproeven, witte stranden en veel historie over onder andere Abel Tasman. En voor het eerst in mijn leven een oester gegeten, ik ben er nog niet helemaal uit of ik het lekker vindt, maar vers waren ze zeker, zo uit zee! Aan het einde van de dag eten we vis in de haven van Hobart en zeggen we gedag. Dit was een hele geslaagde tour!