Update 9: 8 weken in Sydney

Wat vliegt de tijd! Ik ben (alweer) 8 weken in Sydney. En blijkbaar vind ik dat onbewust toch belangrijk, want gisteren - toen het precies 8 weken was - heb ik een heerlijke avond beleefd in het Opera House. Net als mijn 4 weken punt, de skydive, nu de 8 weken in het theater. En dat allemaal zonder het echt te plannen.

Elke week wordt op stage gevraagd hoe mijn weekend was en wat ik voor volgend weekend gepland heb. Ze zijn allemaal verbaasd over hoe georganiseerd mijn weekenden eruit zien en wat voor leuke dingen ik allemaal ga doen. Dus elke week mag ik weer vol enthousiasme vertellen wat ik heb gedaan. Niet alleen collega's, maar ook patiënten zijn zeer nieuwsgierig naar wat deze "Dutchie" hier allemaal doet. En dat is super leuk, want dan mag ik elke keer opnieuw alle verhalen vertellen!

En datzelfde doe ik bij jullie. Elke week weer al mijn verhalen vertellen. En dat is zo leuk! Dus ik probeer zo trouw mogelijk elke week mijn blog te schrijven. Zodat ik bij veel van jullie eventjes aan de ontbijttafel zit. :)

Vorig weekend ben ik een dagje naar Parramatta geweest, dit is een klein stadje op zich met een eigen Central Business District en heel veel leuke eettentjes, leuker dan in Sydney vind ik. En bovendien kan je er met de Ferry heen, wat natuurlijk schitterende plaatjes oplevert. Ze hebben zelfs een station dat "Kissing Point" heet. Hoe leuk is dat! En een Jamie Oliver! Ik heb er nog niet gegeten, maar dat gaat zeker nog wel een keer gebeuren.

Zondag zijn de Nederlanders weer bij elkaar gekomen. Zo'n één keer per week spreken we elkaar nu (na het surfweekend). Dit weekend zijn we naar Bondi Beach gegaan, naar een vliegerfestival. Ontzettend veel vliegers, groot, klein. Mensen die het heel goed konden en mensen die de vlieger drie keer op dezelfde persoon laten landen (moet je raden wie die persoon is...) En veel calamari&chips eten, inktvisringen en friet. Ik bestel ze weleens bij de tapas in Nederland, maar hier weten ze tenminste echt hoe ze ze moeten klaarmaken, geen elastiek, maar lekker! Op het strand, 29 graden, vliegers, gezellige mensen. Beter kan de dag niet worden!

Maandag moest er nodig weer eens geshopt worden. Ik ga in oktober naar de paardenraces hier, dus een nette jurk gekocht. Daar komt ook nog zo'n dingetje voor in mijn haar bij, want als we op sjiek kunnen, dan gaan we op chique.

Stage gaat nu helemaal de goede kant op. Ik heb tijd om aan mijn eigen Nederlandse onderzoek te werken, ik heb tijd om het Parkinson onderzoek te leiden in de praktijk en dan heb ik ook steeds meer patiënten die ik één op één zie of zelfs mee ga Nordic Walken! De patiënten zijn enthousiast (want ze hoeven voor mijn sessies niet te betalen) en ze vinden mij kundig (dat zeggen ze hier gewoon!). En dat is heel leuk om te horen en te merken. Dus mijn agenda wordt steeds voller en eigenlijk is dat gewoon een heel fijn idee.

Donderdagavond mocht ik dan "eindelijk" naar het Opera House. Het gebouw ziet er geweldig uit, maar ook de theaterfreak in mij wilde wel weer eens een avondje uit! Dus mijn nieuwe deftige jurk meegenomen naar stage, hakken, panty. Daar omgekleed, waarop ik ontzettend veel complimenten kreeg, zelfvertrouwen omhoog! Lekker eten bij de Opera Kitchen, één van de vele restaurants die het Opera House rijk is. Niet degene in het Opera House (niet te betalen!), maar daaronder, met uitzicht op de Harbour Bridge. En ik had de leukste hoofdober ooit, een enorme homo met geblondeerd haar en hij bleef maar vragen of ik het leuk had. Ik was tenslotte in mijn eentje en het was mijn eerste keer in het restaurant dus hij wilde wel dat ik een goede ervaring had. Ik denk dat hij wel 10x gevraagd heeft of alles naar wens was, of ik niet een andere tafel wilde, hij had nog mooiere tafels hoor en of het eten lekker was. Het was bijna beschamend!
Wat hier trouwens heel normaal is, is dat je je eten aan de balie zelf gaat bestellen. Daarom hebben we ook deze gereserveerd kaart, Miss Kim, want dan kan er alsnog niemand anders aan de tafel gaan zitten. Dat je dan een nummer meekrijgt en het eten aan tafel wordt gebracht. Het lijkt af en toe net een intratuinrestaurant, maar dan met duurder eten. ;)

Mag ik trouwen met de hoofdpersoon van Anything Goes? Niet de acteur, maar Bobby, de hoofdpersoon in de musical. Want na 3 minuten ben je al verliefd op die jongen. Hij is natuurlijk verliefd op het mooiste meisje op het schip, terwijl zij gaat trouwen met een Engelsman over drie dagen. Ik wil het eind niet verklappen, maar uiteindelijk lijkt het net een sprookje: ze leefden nog lang en gelukkig!

En terwijl ik dit schrijf denk ik aan aankomend weekend, waarin ik voor mijn doen bijzonder weinig gepland heb. Ik zie het wel, heb geen haast, het weer lijkt gelukkig iets beter na afgelopen week veel regen en misschien is een avondje vroeg naar bed ook geen straf. Ik heb gewoon nog 4 dagen voor me en dat is heerlijk!

Tot snel! :)