Update 16: Zweten, verbranden en een slang

Weekend weg nummer 2!

Vrijdagavond vloog ik naar Darwin, in een korte broek en een hemdje, want in Sydney was de temperatuur inmiddels ook opgelopen tot 42 (!) graden. En zonder airconditioning is dat toch best wel warm.

Maar midden in de nacht aankomen in Darwin zonder warme kleren leek me ineens ook niet zo'n goed idee toen ik het vliegveld (met airconditioning) opliep. Toen de deuren openden bleek het hier ook 's nachts heerlijk plakkerig en warm.
Maar lang leve airconditioning, want ook het hostel was heerlijk koel en klaar voor een nacht slaap.

De volgende ochtend opgehaald door het busje om samen met 20 andere enthousiaste mensen een aantal dagen rond te trekken en te kamperen. En ook dit busje had airconditioning.
In Darwin kan je echt niet zonder, het is daar zo plakkerig en de luchtvochtigheid is zo hoog zonder airco is het niet heel leuk. Dus elke keer als we gingen wandelen gingen de grote waterflessen mee en een dikke laag zonnebrand op.

En helaas, omdat het zo warm is en er zo veel thunderstorms zijn ook veel verbrand hier. Sterker nog, de eerste dag stonden we bovenop wat rotsen en konden we het vuur zien en ruiken. Volgens tourguide Peter "out of control". Oftewel, geen gecontroleerde brand, die ze hier ook heel veel uitvoeren, maar waarschijnlijk door een onweerflits aangestoken en vrij snel om zich heen gegrepen.

En de krokodillen, want daar ging ik voor naar Darwin. En ik ben niet teleurgesteld. Allereerst bij een service station een zoutwater-krokodil gezien van 5 meter. Die eerste lief in het water lag en helemaal niet zo groot leek, maar toen hij eten kreeg en het water uitkwam bijzonder eng en indrukwekkend was, zelfs achter een hek! De kip die hij gevoerd kreeg werd niet gekauwd, maar hap, slik, weg. Indrukwekkend eng!

De eerste nacht konden we niet in swags slapen, helaas. Kamperen is gaaf, ook in een tent, maar om in een swag onder de sterren te slapen is nog veel leuker. Dus "verplicht" in een tent, wel lekker veel ruimte voor onze spullen en heerlijk prive, met zijn tweetjes in een tent.

Ik besloot de volgende dag gelijk de bijrijdersstoel te stelen in de bus. De ochtendwandeling ging naar een billabong (een plek waar altijd water is, zelfs in het droogseizoen). Yellow Waters heette het en het water wat uit de tap kwam in het kamp was dan ook een beetje geel, maar prima te drinken. Zelfs aan warm water raak je gewend als er niks anders is.

Een waterval beklimmen in de warmte, dat was best een hele opgave, maar gelukkig wachtte er een heerlijk badje op ons boven aan de waterval. Je kon ook onder aan de waterval zwemmen, maar gelukkig besloten we boven te gaan zwemmen met een geweldig uitzicht over een groot gedeelte van Kakadu National Park.
En dan heb je je netjes ingesmeerd met zonnebrand rondom het hemdje wat je aan hebt, maar blijkt je badpak toch altijd wat minder te bedekken.. En verbrand je lekker op je ruggetje (oeps!).

Maar gelukkig is er een reisgenootje zo slim geweest om aftersun mee te nemen en is ze ook nog bereid me even in te smeren. In 40 graden blijkt dit niet heel verkoelend te zijn, want ook in de trailer met de tassen was het lekker opgewarmd, maar toch een fijn gevoel om er iets op te kunnen doen.

De middag besteden we veel tijd in de bus, want Kakadu National Park is groot! En veel mensen in de bus besteden deze tijd goed met het doen van een dutje. Omdat ik voorin de bus zit, maakt mij dat de ideale fotograaf voor een "slaapfoto". En een praatje met de tourguide, want hij moet tenslotte ook wakker blijven op deze rechte, saaie wegen.

We stoppen bij een cafe waar een man met een slang zit, die speciaal hier komt voor alle groepen toeristen die langskomen met Wayoutback. Ik besluit een hele stoere meid te zijn en te vragen of ik de slang mag vasthouden. En dat blijkt nou net waarvoor hij hier is, de toeristen te laten zien dat slangen helemaal niet eng zijn. En dit is een kleintje, dus ik durf dat! En inderdaad, hij is helemaal niet eng, hij krioelt over mijn handen, klimt een stukje op mijn arm en krioelt weer lekker verder. Gaaf! En stiekem ook best stoer, toch?

De laatste dag gaan we zwemmen en nog meer zwemmen en nog meer zwemmen. Voor de zekerheid een t-shirt aan, want nog meer verbranden klinkt niet als het beste idee. En ook vandaag is het heerlijk. We hoeven helemaal niet ver te lopen en mogen meteen het water in. Heerlijk koel, ontzettend helder en geweldige watervallen! We konden zelfs drinken uit het water, best lekker, beetje chaudfontaine.

En om het aboriginal gevoel compleet te maken heb ik wat bushtakka geprobeerd dit weekend. Bushtakka is het eten wat de aboriginals vinden in de natuur. Dit weekend bestond dat uit een groene mier, lemonachtige smaak en zaden. Best goed te doen, ookal weet je wel dat je mieren zit te eten.

Er was eens een wallabie, ver weg hier vandaan, die niet zo gelukkig aan zijn einde kwam. En ja, ik had de frontrow seat. Er hopte twee wallabies over de weg, de voorste met een joey in de buidel. Die hebben we gelukkig niet geraakt, maar de tweede konden we niet meer ontwijken. En die klapte tegen de voorkant. Helaas, overleden. Volgens Peter was het een mannetje, zonder joey natuurlijk en gelukkig!

Toen was er ook nog een ongelukkig busje, die de hitte niet zo goed aankon. En met mijn skills van naast papa in de schuur staan heb ik heel goed al het gereedschap aangegeven aan Peter die onder de bus alles lag te repareren met een motor die 80 graden was. Het busje kon daarna weer verder, joepie! En heeft ons veilig terug naar Darwin gebracht.

Terug in Darwin ben ik na een avondwandeling met twee andere reisgenootjes naar de plaatselijke pub gegaan. Waar ze heerlijk 15 dollar mealdeals hadden en crab races! Hilarisch echt. 8 kleine krabbetjes die ze onder een chinees doosje houden en daarna vrijlaten om te kijken welk krabbetje als eerste over de finishline komt. En ik zat met twee krabbetjes in de finale. Die allebei helaas niet snel genoeg waren, dus niks gewonnen.
Al had ik aan een 40 dollar bartap toch veel te veel gehad! ;)